VISITORS

free counters

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

Ήταν γιατρός ιεραπόστολος στην Ινδία και δούλευε κυρίως ανάμε-
σα στους λεπρούς.κάποια μέρα του έφεραν τρεις εγκληματίες λεπρούς.
Με δική του ευθύνη ζήτησε να τους βγάλουν τις χειροπέδες και περιποι-
ήθηκε με αγάπη τις πληγές τους.Λίγο καιρό αργότερα,χρειάστηκε να πά-
ει μέσα στη νύχτα σε έναν ασθενή που τον κάλεσε.
Φοβόνταν όμως να αφήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του μόνα τους,
γνωρίζοντας ότι αυτοί οι τρείς εγκληματίες ήταν ελεύθεροι.Η γυναίκα του τον παρότρυνε παρόλα αυτά να πάει,λέγοντας ότι ο Θεός θα τους προστάτευε.Έτσι λοιπόν έφυγε.Το άλλο πρωί η γυναίκα του έκπληκτη
βρήκε τους τρείς άντρες ξαπλωμένους έξω από την πόρτα.Ο ένας της
είπε:Μάθαμε ότι ο γιατρός έφυγε τη νύχτα.Μείναμε εδώ από έξω ώστε
να μην σας συμβεί τίποτε κακό.
Η αγάπη είναι δύναμη.Όσο πιο πολλή δίνεις,τόσο πιο πολλή έχεις.Η αγά-
πη μαλακώνει και αλλάζει καρδιές.Η αγάπη του Θεού μαλάκωσε τη δι-
κή μας καρδιά και μας κέρδισε από την αμαρτία στην αιώνια Βασιλεία Του.

Κάποιος που θα καταλαβαίνει…


Πήγε κάποτε ένας πιτσιρίκος να αγοράσει ένα σκυλάκι από petshop. Μπαίνει, λοιπόν, στο μαγαζί και ρωτάει τον ιδιοκτήτη πόσο στοιχίζει ένα κουταβάκι. «100 ευρώ» του λέει εκείνος. «Τι κρίμα», λέει ο μικρός, «δεν έχω τόσα χρήματα.» Ψάχνει τις τσέπες του και βλέπει ότι έχει 7,58 ευρώ. «Έχω μόνο τόσα», λέει. «Μπορώ με αυτά να δω τουλάχιστον τα κουτάβια και να τα χαϊδέψω λιγάκι;
Ο καταστηματάρχης το σκέφτεται λίγο, σφυρίζει, και τα κουτάβια έρχονται τρέχοντας κοντά του. Ένα από τα κουτάβια κούτσαινε λίγο και ήρθε τελευταίο στην παρέα. Μόλις το είδε ο μικρός, είπε: «Αυτό θέλω να αγοράσω!» «Μα, αυτό είναι ανάπηρο ξέρεις και δε θα μπορέσει ποτέ να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα», του λέει ο κύριος. «Εγώ δε σου συνιστώ να πάρεις αυτό, διάλεξε κανένα άλλο.» «Όχι», λέει ο μικρός, «εγώ αυτό θα αγοράσω όταν μαζέψω τα χρήματα.»
Αφού με τα πολλά ο καταστηματάρχης βλέπει ότι ο μικρός δεν αλλάζει γνώμη, του λέει: «Εντάξει, μπορείς να πάρεις αυτό το κουτάβι δωρεάν, δε θέλω χρήματα.» Έξαλλος ο μικρός τού αποκρίνεται: «Όχι, αυτό το κουτάβι αξίζει τα ίδια χρήματα με τα άλλα, έχει την ίδια αξία.» Βγάζει, λοιπόν, τα 7,58 ευρώ που είχε πάνω του, τα δίνει στον κύριο και του λέει: «Τα υπόλοιπα θα σου τα δίνω ένα ευρώ την ημέρα, ώσπου να σε ξεχρεώσω.»
Ο καταστηματάρχης δεν κατάλαβε την εμμονή του μικρού να αγοράσει ένα ανάπηρο ζώο και τότε ο μικρός σηκώνει το παντελόνι του και δείχνει το πόδι του που ήταν τεχνητό (πρόσθετο μεταλλικό) και λέει: «Δε χρειάζομαι ένα σκύλο να τρέχει γιατί και εγώ δεν μπορώ να τρέξω βλέπετε, και νομίζω ότι ο σκύλος χρειάζεται κάποιον που θα τον καταλαβαίνει!»